Rozkwitły trzy. Właśnie dziś je zauważyłam w moim małym ogródku, gdy wyszłam na krótki spacer.
Pierwsza dla Mamy, bo dziś jest wspomnienie Niepokalanego Serca Maryi Panny.
Druga dla mojej patronki, bo dziś jest wspomnienie bł. s. Alicji Kotowskiej.
A trzecia…
… trzecia jest dla Ciebie.
I te listki w kolorze… nadziei.
I cud pt. Słowa.
I nawet sporo tych słów.
Życzę Ci dobrze.
Blue and orange.
A jak A.
B jak Brzeźno
C jak Cicha
D jak D.
E jak ergonomia
F jak Fukafe
G jak granatowo-niebieski
H jak H.
Niebieska niedziela 3.0. W odróżnieniu od tych z 2018 i 2019 – wypadła w lutym. I jest bardziej kolorowa: turkusowa, morska, miejscami nawet zielona… w kolorze Cittaslow i kolorze serca.
2018 – Niebieska niedziela
2019 – Niebieska niedziela 2.0
Gdy tydzień temu w pierwszy piątek lutego o świcie znalazłam Serce… starte, myślałam, że już więcej serduszek nie będzie. Źle myślałam. Dziś, kwadrans po siódmej, znalazłam kolejne trzy.
dwie białe róże na tle okna,
które
jest jak księżyc w pełni sprzed kilku dni
dwa białe pszeniczne 0,0%
piosenki dwie, pierwsza na dwa głosy,
która
od kilku dni bardzo we mnie siedzi i bardzo mi z nią dobrze
druga anielska
dwoje oczu tej małej
dwuskrzydłowe drzwi w dwóch odsłonach,
których
jasna odsłona trwała tylko chwilę
i niebieskie światełka dwa przy tych drzwiach
i marzenia dwa ośmiogrudniowe
Wczoraj przed g. 12.00 idę do Galerii Metropolia z zamiarem kupienia niebieskiego płaszcza: ciepłego, długiego za kolana i z kapturem. Zamarzyłam o takim płaszczu niecałą godzinę wcześniej.
8 lutego 2020
Sobotnio-wieczorne?
Sobotnio wieczorne?
Sobotniowieczorne?
Nie ważne.
Ważne, że i z Nią.
Wreszcie!
7 lutego 2020
wschód słońca
wchodzący Białystok
Taka sobota. Pierwsza.
Wczoraj w kwiaciarni:
– A do tej eustomy będzie pasowało to przybranie?
– Tak (tu pada nazwa rośliny) doda wolności – odpowiada kwiaciarka.
A ja dodałam jeszcze gałązki mięty cytrynowej. Takie trio.
27 grudnia 2019 zaniosłam do oprawy. Pierwsza ramka była … zdecydowanie do wymiany! I właśnie wczoraj odebrałam poprawioną.
Hosanna!
Od 2005 trzeci poniedziałek roku został nazwany najgorszym (depresyjnym) dniem roku. Jest nawet wzór na stan zdrowia psychicznego (pozbawiony sensu z powodu niezgodności jednostek oraz niemierzalności niektórych składowych):
W – pogoda (ang. weather),
D – dług, debet (ang. debt),
d – miesięczne wynagrodzenie,
T – czas od Bożego Narodzenia (ang. time),
Q – niedotrzymanie postanowień noworocznych,
M – niski poziom motywacji (ang. motivational),
Na – poczucie konieczności podjęcia działań (ang. a need to take action).
źródło: wiki
Patrząc już tylko na dzisiejszą wiosenną pogodę i błękitne gdańskie niebo:
IS G(O)OD.
somewhere over the rainbow
bluebirds fly
and the dreams that you dare to
oh why, oh why can’t I?
Znaleziona 1 stycznia 2020. Na Pestalozziego.
Taka pocieszka w kontekście noworocznego newsa.
Takie światło. Teraz. I zagrała Piosenka Światłoczuła. Pochodzi z albumu Światło, a kompozytorem jest Wojciech Kuleczka. Kuleczka! O kuleczce zatem będzie kolejny wpis.
Niech nam (się) darzy. W 2020 i zawsze.
Maleńkie serduszko, o powierzchni mniejszej niż jeden centymetr kwadratowy.
– Skąd masz to serduszko na gipsie, Szymonku?
– Zosia mi namalowała.
Usłyszeć w homilii – pierwszej – o znakach* i snach, że „czasem się coś przyśni”, a w ogłoszeniach „mam taką małą sugestię: uśmiechajcie się częściej” i na ich zakończenie „zwol-nij-cie” – bezcenne!
Ponieważ świeczuszka się wypaliła, dziś w sklepie przy aptece kupiłam naprawdę dużą święcę zapachową.
W październiku 2017 dowiedziałam się o istnieniu abp Konrada Krajewskiego i bp Grzegorza Rysia. „Oni mają twarz Kościoła, którego mi brakuje – usłyszałam. – Posłuchaj tego”.
Posłuchałam. Słucham do dziś.
Idą święta. Może znajdziesz niespełna godzinkę i też posłuchasz…
W miniony poniedziałek idę do lekarza z mocnym postanowieniem, że tym razem zapytam go jaką wodą pachnie. Wchodzę do gabinetu. I znowu brakuje mi odwagi, po prosto głupio mi zapytać. A tak bardzo bym chciała wiedzieć jaki to zapach. Wychodzę z gabinetu ubrana w smutek…
Zaczynam czytać książki od sprawdzenia co jest na 78. stronie. To taki mój rytuał.
(…) Kropla błękitu na wytartym siedzisku. Próbuję wyostrzyć wzrok, który przez załzawione oczy nie funkcjonuje jeszcze zbyt dobrze. W końcu widzę: to błękitna kulka światła. Tak naprawdę nie leży na siedzisku – lewituje kilka centymetrów nad nim. Jest malutka, nie większa niż pastylka Mentosa.
Dotykam jej opuszką palca. (…)
[Adamowski D., 2018, Baśnie, K.I.T. Stowarzyszenie Żywych Poetów, s. 224]
Dziękuję za podarek :)
![{\displaystyle {\frac {[W+(D-d)]\times T^{Q}}{M\times N_{a}}}}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/6cbe5fc08ae0e9e3e314600fdfb591f18ada6fab)
Kolory podróżne
