Dziś sobota, więc praca nad tekstami wśród zapachu schnącego prania, wynoszenie śmieci, sprzątanie, zakupy. Cały dzień był chmurny i deszczowy. Słońce wyszło tylko na chwilę. Ale nie to jest ważne, że wyszło na chwilę. Nawet nie to jest ważne, że w ogóle wyszło. Dziś, ważne jest to, że wyszło w tej samej chwili, w której pomyślałam: Dbaj o dziś! 365 dni ze słowami ks. Piotra Pawlukiewicza.
Czytaj dalej Dziś!
Na śniadanie kawa kuloodporna (naprawdę dodaje energii). W wersji oryginalnej to kawa z łyżeczką masła niesolonego 82% tłuszczu. Taką piję od pierwszego dnia astronomicznej jesieni. To moja kawa. Do dzisiejszej dodałam jednak spienionego mleka bez laktozy. I dla smaku, i dlatego, że zostało mi to mleko w lodowce. A ja tak bardzo nie lubię marnować jedzenia. Mogłabym, co prawda, zostawić je do czasu aż się zepsuje i dopiero wtedy wyrzucić bez wyrzutów sumienia. Ale… no bądźmy poważni :)
Kawa kuloodporna (ang. bulletproof coffe) jest bez cukru, miodu i innych słodzików, bo dziś jest mój trzeci dzień bez cukru. Bo podczas izolacji pandemicznej odkryłam, że jestem cukroholiczką. Nie brzmi to słodko, bynajmniej. Ale odkryłam też, że maliny same w sobie są słodkie a sok powstały po ich rozmrożeniu jeszcze bardziej. I śmietana 18% jest słodka. Czy to znaczy, że da się żyć bez cukru? Że ja dam radę? Jak mówi mój przemądry siostrzeniec: to się okaże.
Miodowo-kokosowa wersja kuloodpornej kawy jest aksamitna.
Niedzielny wieczór. Dziś zmiana trybu z ” się czyta” na „się pisze”.
A pisze się najlepiej przy dużym imbryku z zielną herbatą Poziomkowy raj, z kawalątkami poziomek.
I przy Karusi wylegującej się na parapecie w promieniach zachodzącego słońca.
… trochę nadziei i więcej nic.
Zalane wrzątkiem laska cynamonu, kurkuma (najlepsza by była w kłączu), pieprz czarny w ziarenkach (bo piperyna wzmacnia działanie kurkuminy), goździki, świeży imbir.
I tak od tygodnia po trzy, cztery półlitrowe filiżanki dziennie.
Białe balerinki i podkolanówki, dwie czarne łatki na tylnej łapuszce, biały żabot, brzuszek i puszek w uszkach to znaki szczególne mojej malutkiej.
W japońskich księgarniach książki napisane przez mężczyzn stoją na innych półkach niż te napisane przez kobiety. Za granicą raczej nie ma takich podziałów.
[Murakami H., 2017, Zawód: powieściopisarz, Muza SA, Warszawa, s. 246]
Takich raczej nie ma, ale są inne. Bo czy nie ma różnicy w ocenie/odbiorze pierwszoosobowej narracji Jego i Jej? Raczej jest.
Zresztą, co tam kobieta może napisać wartościowego? – np. tylko niespełna 13% wśród laureatów Nagrody Nobla w dziedzinie literatury to kobiety (o ile nie pomyliłam się w obliczeniach). Nie żeby Nagroda Nobla była jakiś probierzem jakości literatury, tym bardziej, że od zeszłego roku „w dziedzinie literatury” też jakość inaczej brzmi.
Sok z selera naciowego i jabłka jako baza. Mięta cytrynowa i młody jęczmień jako dodatki w różnych kompozycjach.
Dzisiaj przyszła. O niej pisano dużo, ona o sobie krótko. I niechętnie. I nie tylko o sobie. Zaczęła tak:
Może dlatego że „tymi rękoma” zbierane, może dlatego że tak ich mało, może dlatego że wyczekiwane. Poziomki – najpyszniejsze owoce lasu. I lata.
Proporcje na 4 małe filiżanki aksamitnej kawy:
– gorąca kawa z małej kawiarki o objętości ok. 150 ml,
– czubata łyżka oleju kokosowego,
– czubata łyżka miodu,
– dwie łyżki mleczka kokosowego – opcjonalnie.
Koniecznie trzeba zblendować, 15-20 sekund wystarczy, aby konsystencja stała się aksamitna i utworzyła się warstewka piany. Mleczko kokosowe można dodać po zblendowaniu. W obu wersjach smakuje obłędnie.
Ponoć kawa „kuloodporna” – z nierafinowanym olejem kokosowym i masłem – wypita rano, pobudza trawienie i wspomaga koncentrację umysłową.
Na pewno kawa z nierafinowanym olejem kokosowym, mlekiem kokosowym i miodem jest przepyszna. I jest dowodem na to, że połączenie „słodkie + tłuste” może być zdrowe.
Świąteczny deser z Niedzieli Wielkanocnej.
Mleczko kokosowe z nasionami chia i miodem. I listki mięty.
Mleczko kokosowe zmiksowane z bananem i siemieniem lnianym. Posypane pestkami słonecznika. Polane gorącymi jagodami z miodem i pieprzem cayenne.
One. Przepyszne. Ich smak przywołał wspomnienia z dzieciństwa: wspólne zbieranie jabłek w najbliższym rodzinnym gronie, w listopadowe chłodne popołudnia… tuż przed zapadnięciem zmroku… tuż przed podlaską srogą zimą…
Rozgrzewające kuleczki idealne w mroźny poranek. Zmiksowałam dwie garści fistaszków na masło orzechowe. Dodałam garść daktyli, szczyptę kurkumy i szczyptę pieprzu Cayenne. Zmiksowałam. Uformowałam kuleczki. Ciepłe i pyszne.
Śniadanie wymyśliłam, znakomite na pochmurny, chłodny poranek. I jakie pyszne. No i bez cukru.
Celebrujemy poranek. Pyszne, zdrowe słodkości. Przepis pochodzi z www.powiedzdietomnie.pl
Wymieszałam pianę z 4 białek z 250 g serka mascarpone i łyżką miodu. Przełożyłam masę jagodami i płatkami kukurydzianymi.
Dwie ciekawostki wczoraj wyłuskałam z artykułu w lipcowym Twoim Stylu.
Trzy jabłka gotowane na parze z cynamonem.
Mimo że nie są to praliny zgodne z definicją podaną w Dyrektywie Parlamentu Europejskiego, są przepyszne i zdrowe.
Celebrujemy poranek. Nieśpieszne smażymy na oleju kokosowym zdrowe naleśniki. Jemy z prawdziwą tłustą śmietaną. Z miodem.
Nie przegap tych wszystkich dni między dziś a tym, czego się boisz albo nie możesz doczekać – powiedział mi. – Bądź obecna tu i teraz.
[Brett R., 2013, Jesteś cudem, Insignis, Kraków, s. 185]
Znalazłam dziś przepis Beaty Pawlikowskiej na cynamonowy jabłecznik z kaszą jaglaną na jej stronie beatapawlikowska.com. Wygląda niezwykle apetycznie, jest bez cukru, białej mąki i chemii. Tylko te banany*…, ale co tam. Moim zdaniem i tak są duuużo zdrowsze od cukru.
