To, co lokalne, jest jedyną rzeczą uniwersalną
i ze wszystkich najbliższą absolutu.
John Dewey, The Public and Its Problem
[Barber B. R., 2014, Gdyby burmistrzowie rządzili światem. Dysfunkcyjne kraje, rozkwitające miasta, MUZA SA, s. 7]
Zdaje się, że w 1927 roku John Dewey wymyślił definicję zjawiska glocal. Na długo przed tym, kiedy wymyślono samo słowo.
Nawet gdy się spieszył, nie biegł, tylko kroczył.
[Sztokfisz M., Chwile, których nie znamy. Opowieść o Marku Grechucie, W.A.B., Warszawa, s. 70]
Słyszałem o dziwnych rzeczach, które dzieją się na ulicach maleńkich miasteczek, gdy ciemność jest tak gęsta, że – jak powiadają – można ją krajać nożem…
Henry David Thoren: „Walden”
Ciekawa nazwa dla sklepu, nie? „Wysłuchane modlitwy”. Nie wiesz co tam będzie do kupienia?
Z taką nazwą to przecież może być wszystko.
Wszystko bez wyjątku.
[King S., 2014, Sklepik z marzeniami, Wydawnictwo Albatros, s. 6 i 672]
Val di Sole. Dolina Słońca, w której świeci ono średnio przez osiem na dziesięć dni w roku. Dla nas świeciło przez jeden na osiem dni pobytu – 29 stycznia 2017.
Noworoczne są postanowienia, plany, cele, zobowiązania, decyzje, osobiste regulaminy. Nie ma noworocznych marzeń. One nie mają terminu ważności. Od lat są te same.
Skończyłam czytać Przypadek Grzegorza Miecugowa. Na s. 315-316 znalazłam piękny fragment o pięknie.
…jesteś wolny, masz być wolny, masz obowiązek być wolny, zostałeś stworzony do wolności, nie ograniczaj swojego myślenia, horyzontów, poglądów, nie daj się stłamsić, uporządkować, znormalizować, zunifikować. Nie jesteś elementem statystki – jesteś podmiotem.
[źródło: Cejrowski W., Wyspa na prerii, s. 92-93]
Nie można obrzydzać śmierci przez wizerunki. Jest taki wzruszający obraz, przedstawiający śmierć jako młodą piękną kobietę z kwiatami. Człowiek umierający patrzy na nią kochającymi oczami, jak zakochany.
[źródło: Twardowski J., 2016, Myśli na każdy dzień, Święty Wojciech Dom Medialny sp. z o.o., Poznań, s. 348]
Nie wierz we wszystko co słyszysz
Nie mów wszystkiego co wiesz
Nie rób wszystkiego co możesz
Nie pożądaj wszystkiego co widzisz
Trudno mi będzie zasnąć. Poćwiczę pisanie bezwzrokowe. Potrzebna jest ściereczka do przykrycia dłoni nad klawiaturą i cierpliwość. Dużo cierpliwości. Bo zapewne, podczas przepisywania poniższego fragmentu, najczęściej będę używałam przycisku „backspace”. No nic, nauczę się.
Stan mojego mieszkania wskazuje na to, że przez ostatnie dni/tygodnie nie marnowałam życia. A i Marusia ma kilku nowych, szarych kumpli.
Nie wiadomo, jakim cudem – naukowcy wciąż łamią sobie nad tym głowy – sen może rozwiązać wszystkie nasze problemy.
Wczoraj odebrałam zamówione książki, m.in. sześć tomów W poszukiwaniu straconego czasu Marcela Prousta.
Z porannego spaceru na pocztę po książkę Carla Petriniego Slow food. Prawo do smaku. Za 5 zł. Astry, nie książka.
Wszystko, co robicie w życiu może dać wam poczucie szczęście, „joie de vivre”.
Cokolwiek możesz zrobić, o czymkolwiek śnisz… zrób to.
Jest w zuchwałości geniusz i siła magiczna.
Goethe
26 maja 2016, w dworcowej księgarni, książkę zobaczyłam. Leżała wśród innych wyróżniając się prostotą okładki.
Wieje. Pierwszy tak wietrzny i tak zimny dzień tej wiosny.
A książka to arcydzieło. I nie jest bynajmniej tylko romansem wszechczasów.
Ja sam, co być może będzie dla niektórych zaskoczeniem, nie lubię bałaganu. Po części dlatego, że z natury jestem bałaganiarzem i zbytnio biorę sobie do serca cudzy nieporządek, ale też dlatego, że bałagan kradnie czas. Człowiekowi nie chce się sporządzać i pozwala otoczeniu pogrążyć się w chaosie, a potem godzinami szuka skarpetek albo nożyczek, bo wszystko jest wszędzie. Aby prawdziwie próżnować, trzeba, paradoksalnie, być dobrze zorganizowanym.
[Hodgkinson T., 2008, Jak być leniwym, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa, s. 190]
Staliśmy w kolejce wijącej się między dwiema przecznicami, drżąc na wietrze.
Faktyczni i niedoszli pisarze zjawili się tłumnie przed kaplicą Uniwersytetu Case Western Reserve. Wyglądaliśmy jak zjazd klonów. Na ,,Rozmowę z Anne Lamott” przyszły niemal wyłącznie kobiety w średnim wieku, wszystkie z tym samym wygłodniałym spojrzeniem.
Chciałyśmy poznać kobietę, której książki leżały na naszych szafkach nocnych. Przyszła na spotkanie w chustce zawiązanej na dredach, ubrana w spłowiałe błękitne jeansy i białą koszule z długimi rękawami, która elegancją dorównywała koszuli nocnej, ale na niej wyglądała świetnie. Lamott stara się współpracować z łaską, stosując trzy proste zasady: zwolnij, oddychaj, idź na spacer. Nie jesteś człowiekiem bez skazy.
Lubię czytać książki, w tym roku przeczytałam 19. W ubiegłym 51.
Trzeba czytać. A mam co.
Przez prawie 4 lata promienie słońca padały na dechy mojej 90-letniej drewnianej podłogi. Kiedy zabrałam książki spod ściany, robiąc miejsce na regał, zobaczyłam jak jasne były te dechy tuż po cyklinowaniu.
Króciutka ale treściwa bajka o znaczeniu powolności, o wrażliwości. Pełna refleksji nad ludzkimi zachowaniami, widzianymi z perspektywy „istot łąkowych”, np. że kiedy człowiek zadaje niewygodne pytania w rodzaju: „Czy naprawdę trzeba iść tak szybko?” lub „Naprawdę tak wiele potrzeba, by być szczęśliwszymi?”, nazywają go buntownikiem.
[Sepulveda L., 2015, Historia ślimaka, który odkrył znaczenie powolności, Noir sur Blanc, Warszawa, ebook]
Cudowna. Niezwykła. Wciągająca. Czytam jednocześnie różne przekłady porównując z oryginałem. Każdy inny, każdy wyjątkowy.
Nie przegap tych wszystkich dni między dziś a tym, czego się boisz albo nie możesz doczekać – powiedział mi. – Bądź obecna tu i teraz.
[Brett R., 2013, Jesteś cudem, Insignis, Kraków, s. 185]
W życiu chodzi o coś znacznie większego niż tylko przyspieszenie jego tempa.
Mahatma Gandhi
[Ferriss T., 2011, 4-godzinny tydzień pracy, MT Biznes sp. z o.o., Warszawa, s. 339]
6 marca 2014 w Białce Tatrzańskiej w Kotelnicy Białczańskiej przypomniał mi się ten fragment rozmowy z Karlem Ovem Knausgardem:
Powolny taniec
Patrzyłeś kiedyś na dzieci
na karuzeli frunące?
Słyszałeś krople deszczu
o ziemię uderzające?
Goniłeś kiedyś motyle
w ich zakręconym tańcu?
Patrzyłeś prosto w słońce,
aż zginie w nocy krańcu?
Musimy zwolnić tempo, musimy zwolnić kroku,
może nie być poranka ni jutrzejszego zmroku…
Nie tańczmy w szalonym pędzie, aż do głowy zawrotu,
czasu jest mało; muzyka zamilknie bez powrotu.
Dieta złożona z dobrej literatury, bez chłamu w postaci gazet i czasopism, które tylko pogłębiają niepokój, zaowocuje sensownym myśleniem, i stworzy samowystarczalnego, zaradnego człowieka. Nakarm swój umysł.
[Hodgkinson T., 2010, Jak być wolnym, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa, s. 24]
Znalazłam dziś przepis Beaty Pawlikowskiej na cynamonowy jabłecznik z kaszą jaglaną na jej stronie beatapawlikowska.com. Wygląda niezwykle apetycznie, jest bez cukru, białej mąki i chemii. Tylko te banany*…, ale co tam. Moim zdaniem i tak są duuużo zdrowsze od cukru.
1 stycznia 2016 zaczęłam czytać najnowszą książkę Janusza A. Włodarczyka Architektura i muzyka razem. Odłożyłam ją. Dziś wiem, że do niej wrócę. Na ostatnich stronach książki znajduje się LITERATURA, czyli Biblioteczka Pierwszej Pomocy. Więcej o niej napiszę wkrótce tutaj.
Dziś przywołuję słowa kończące tę książkę:
Tak niebiesko było na Górze Kamieńsk 25 stycznia 2016.
A z wczoraj skończonej książki Sylwii Kubryńskiej Kobieta dość doskonała, udało mi się wysupłać kilka sentencji, wartych uwagi.
Mamy skłonność do tego, by szukać spełnienia w niezwykłych, ekscytujących lub nadzwyczajnych chwilach życia. Już jednak samo życie jest niezwykłe, ekscytujące i nadzwyczajne. Kiedy to sobie uświadomimy, każdy dzień stanie się darem, którym można się rozkoszować.
[Draper B., 2014, Mniej znaczy więcej. Duchowość dla zabieganych, Zysk i S-ka Wydawnictwo s.j., Poznań, s. 39]
Bardzo przyjemna lektura tej książki. Bardzo przyjemna faktura jej kartek.
Jeśli lubisz swoją pracę, to nie jest to praca. Jak powiada moja przyjaciółka Sarah, cały wic polega na tym, żeby codziennie budzić się rano, wołając na całe gardło: „Dzień dobry, Panie, co dla mnie przygotowałeś na dziś?” Twierdzi, że to naprawdę działa. Wolność może zacząć się dzisiaj, w tej chwili. W sekundę możesz zmienić swoje życie. Wolność to stan umysłu.
[Hodgkinson T., 2010, Jak być wolnym, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa, s. 264]
To tak, po ponad 12-godzinnym dniu pracy… którą lubię.
Zapobieganie stresowi zaczyna się od planowania dnia, w taki sposób, by uniknąć sytuacji mogących z dużym prawdopodobieństwem wywołać stres, jeszcze zanim się pojawią.
Sen jest ważny. Pisałam o tym 15 stycznia 2016. Gdy śpię mniej niż potrzebuję, trudniej mi się wysłowić i, jak w piątej części Beniowskiego Juliusza Słowackiego, chodzi mi o to, aby język giętki powiedział wszystko, co pomyśli głowa. Poza tym, włącza mi się gra półsłówek i z tego mojego niewyspania wychodzą takie przejęzycznia:
Dlaczego zniknęła przyjemność powolności? Ach, gdzież są niegdysiejsi włóczędzy? Gdzież są owi nieśpieszni bohaterowie ludowych pieśni, łaziki wędrujący od jednego młyna do drugiego i śpiący pod gołym niebem? Czy zniknęli wraz z polnymi dróżkami, wraz z łąkami i polanami, wraz z przyrodą? Czeskie przysłowie określa ich słodkie nieróbstwo metaforą: wpatrują się w okna dobrego Boga. Ten, kto wpatruje się w okna dobrego Boga, nie nudzi się; jest szczęśliwy. W naszym świecie nieróbstwo przemieniło się w bezczynność, która jest czymś zupełnie innym: człowiek bezczynny jest sfrustrowany, nudzi się, wciąż poszukuje brakującego mu ruchu.
[Kundera M., 2015, Powolność, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa, s. 6-7]
Poniżej kilka fragmentów z rewelacyjnej, wciągającej i bardzo przystępnie napisanej książki Toma Ratha 3 proste kroki do zdrowia i długowieczności. Jedz, ruszaj się, śpij. Po jej lekturze ma się ochotę żyć lepiej.
Istnieje tajemna więź między powolnością a pamięcią, między szybkością a zapomnieniem. (…) W egzystencjalnej matematyce doświadczenie to przybiera formę dwóch podstawowych równań: stopień powolności jest wprost proporcjonalny do siły pamięci; stopień szybkości jest wprost proporcjonalny do siły zapomnienia.
[Kundera M., 2015, Powolność, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa, s. 34-35]
