Mimo, że patrzę na ten tekst codziennie (stoi na kuchennym parapecie, co widać też tutaj), patrzę, ale nie widzę. I trochę o nim zapomniałam. Dziś, tą grą światła i cienia, przykuł moją uwagę. No to jeszcze raz:
Kolejny raz dowiedziałam się, że mam dobrze żyć niezależnie od tego, co się dzieje, że niczego nie należy odkładać, że sobą nie wolno manipulować. Życie nie zacznie się, kiedy zrobię maturę, skończę studia, wyjdę za mąż, urodzę dzieci, odchowam dzieci, schudnę, zarobię, zostanę prezydentem, skończę dom… Życie jest teraz. Przepraszam Cię, Kasiu.
[Cierpliwość – felieton Katarzyny Miller, Zwierciadło, nie pamiętam, ani z którego numeru, ani nawet z którego roku, ale szkoda mi czasu na to, aby teraz szukać i sprawdzać]