Wszystko, co robicie w życiu może dać wam poczucie szczęście, „joie de vivre”.
Możecie wziąć kawę na wynos i wypić ją bez przyjemności, jadąc samochodem lub idąc ulicą, rozmawiając przez telefon i w rzeczywistości nie zwracając uwagi na świat dookoła. Albo możecie usiąść w kawiarni i wypić ją z prawdziwej porcelanowej filiżanki. (…) W Ameryce nauczyliśmy się myśleć, że lepsze jest to, co większe i szybsze. A co, jeśli jest odwrotnie, co, jeśli lepsze jest to, co mniejsze i wolniejsze?
Gdy rozmawiałyśmy o „joie de vivre”, powiedziała, że ważne jest, by człowiek przestał się spieszyć.
[Callan J. C., Szczęście na dzień dobry, 2015, Wydawnictwo Literackie, Kraków, s. 118-119 i 123]
